اپيدمي جهاني تنباكو، در طي 20-30 سال آينده منجر به مرگ 10 ميليون نفر در سال مي شود كه 70٪ از اين مرگ و ميرها در كشورهاي در حال توسعه روي مي دهد. پژوهش ها، درمان ها، سياست ها و تلاش هاي اخير بيش تر بر روي مصرف سيگار تمركز دارند، حال آنكه بسياري از افراد در مناطق در حال توسعه (آسيا، هند و مديترانه شرقي) به استعمال روزافزون قليان مي پردازند. كشيدن قليان، امروز به عنوان يكي از معضلات رو به گسترش جهاني بويژه در كشورهاي حوزه شرقي مديترانه از جمله كشورهاي عربي، تركيه و ايران مطرح مي باشد. مطالعات اپيدميولوژيك اخير حاكي از آن است كه در برخي از اين مناطق، فراگيري مصرف قليان تا 25 درصد جمعيت افزايش يافته است كه بسياري از اين افراد را زنان، كودكان و نوجوانان تشكيل مي دهند. افزايش قابل توجه مصرف قليان تا حدي است كه نتايج پژوهشي در برخي شهر هاي بزرگ ايران نشان مي دهد كه 25 درصد دانشجويان مرد و 5 درصد دانشجويان زن به كشيدن قليان مي پردازند. نتايج مطالعاتي كه به بررسي ذرات ناشي از كشيدن قليان مي پردازد نشان از غلظت بالاي مونوكسيدكربن، نيكوتين، تار و فلزات سنگين مي باشد.در مورد مكانيسم خطرات ناشي از قليان مي توان به عدم توانايي آب در به دام انداختن مقادير قابل توجه مواد شيميايي تنباكو (بويژه نيكوتين)، خطر مواد حاصل از سوختن افزودني هاي توتون از قبيل گليسيرين، عسل و اسانس هاي گوناگون اشاره كرد. از سوي ديگر اين روش استعمال دخانيات، حاوي مقادير بيشتري از فلزات سنگين همچون آرسنيك، كبالت، كروم و سرب مي باشد.